Workshop door Mark Bogert op Amsterdam Guitar Heaven, zaterdag 25 november

Over Ibanezzen, Kempers en zijn bands Knight Area en Magoria

Events 02-11-2023 16:10

Tickets kun je bestellen bij Ticketmaster

door Kevin Pasman

Tegenwoordig heeft Mark Bogert een endorsement met Ibanez. Voor zijn vorige endorsement met Bo-El speelde hij echter ook al zijn leven lang op Ibanez-gitaren. “Dat heb ik in het verleden altijd gedaan”, beaamt hij. “Het zijn gewoon heel fijne gitaren: mooie klank en heel speelbaar. Lang voordat ik een endorsement met ze had, was ik al superblij met die gitaren.

Nadat mijn endorsement met Bo-El afliep, wilde ik ook meteen weer terug naar Ibanez. Ik ben toen in contact gebracht met Rory Hansen van Hoshino. Dat is trouwens de broer van Remy Hansen, met wie ik in Magoria speel, maar destijds bestond Magoria nog niet. Met de deal die ik nu heb ben ik zeer gelukkig.”

Ontwikkeld
Vroege voorbeelden zijn vaak bepalend voor iemands gitaarkeuze en dat is voor Bogert niet anders. “Zeker in de beginjaren, toen ik net gitaar begon te spelen, was ik groot fan van Satriani, Vai, Paul Gilbert en Yngwie Malmsteen”, aldus Bogert. “Malmsteen speelde dan wel op een Fender, maar de rest zit nog steeds bij Ibanez. Mijn smaak is veel breder geworden, maar ik ben daar wel enorm door geïnspireerd. Als kind wil je ook zo’n merk hebben.

Alle gitaren die ik nu bespeel zijn RG-modellen. Als een gitaar er mooi uitziet, inspireert mij dat ook weer om daar lekker op te spelen. Dat model vind ik gewoon erg mooi en hij speelt heel prettig. En ik ben gek op de DiMarzio-elementen die er meestal al in zitten, met name omdat die heel goed blenden in een mix en mooie boventonen voor leadsounds hebben.

Ik doe wel eens sessieklussen waarbij wat anders gevraagd wordt, maar eigenlijk speel ik altijd met dezelfde gitaren en versterker. Dat is nu dan een Kemper, maar voorheen was het een Engl. Dat is gewoon het geluid dat ik ontwikkeld heb en erg mooi vind, dus dat wil ik ook altijd bij de hand hebben.”

Onspeelbaar
“Op mijn zevende ben ik met muziek in aanraking gekomen. Toen moest ik van mijn ouders naar de muziekvereniging hier in Dordrecht en daar kreeg ik een trompet in mijn handen geduwd. Dat was niet helemaal mijn ding, maar je leerde wel noten lezen en dat soort dingen. Daar heb ik tot op de dag van vandaag nog heel veel profijt van.

Toen ik twaalf was, kocht mijn broer een gitaar en daar mocht ik absoluut niet aan zitten. Maar iedere keer als hij weg was, speelde ik er stiekem een beetje op. Het was een Hondo. Niet te tillen. Later kwam er een man in onze straat wonen en dat was een echte rocker: lang haar, twintig gitaren, rekken vol cd’s... Van hem kreeg ik wel eens albums om te beluisteren, van Vai en Satriani bijvoorbeeld.

Satriani maakte ook liedjes die onspeelbaar zijn als je net begint, maar die had ook melodieën: als je even je best ging doen, ging het erop lijken. Nog lang niet met de frasering die ik wilde hebben en dat soort dingen, maar daar was ik toen helemaal nog niet mee bezig. Ik was allang blij dat het er een beetje op leek.

Ik kreeg ook instructievideobanden mee van Paul Gilbert, met van die lullige oefeningen die ik dan uren ging doen. Alle vrije tijd die ik had, zat ik gitaar te spelen en te oefenen. Toen kwam ook de ambitie om naar de popopleiding in Rotterdam te gaan. Als je serieus bent, heb je daar uren per dag de tijd om te studeren.

Die tijd heb ik gebruikt om zoveel mogelijk uren te maken. Onbewust, want ik vond het gewoon leuk om te doen. Daar teer ik nu nog steeds op. Ik heb daar ook veel interesse voor andere soorten muziek gekregen. Ook omdat je verschillende gitaardocenten hebt; je pikt van alles wel wat mee.”

Knight Area
Mark Bogert speelt inmiddels alweer meer dan tien jaar bij de Rotterdamse symfonische rockband Knight Area. “Toen de voormalige gitarist Mark Vemeule wegging, ben ik gekomen en kreeg ik ook de kans om mee te schrijven”, licht hij toe. “Gerben (Klazinga, toetsenist) is degene die eigenlijk altijd alle nummers schreef, maar die gaf mij ook de ruimte om dingen in te brengen. Daardoor ging het iets de heavier kant op. Kort na mij kwam Peter Vink (bassist) erbij en dat heeft daar zeker ook aan bijgedragen.

Het fijne van Knight Area voor mij is geweest is dat ze mij zo duidelijk gewaardeerd laten voelen als muzikant. Dat doen we naar elkaar toe, maar als je dat gevoel hebt, motiveert dat je. Dan ga je stiekem toch weer harder werken. Je gaat beter spelen als je dat soort mensen om je heen hebt, die zelf ook een hoog niveau hebben. Daar groei je in mee.

Dat die jongens zich hebben opengesteld voor anderen om zich met de muziek te bemoeien: daar heb ik heel veel van geleerd en daar ben ik ze nog steeds heel dankbaar voor, want dat heeft me ontzettend veel gebracht.”

Leerschool tot je dood
“Voor live heb ik altijd een Engl Powerball gebruikt. En die heb ik nog steeds, maar in het profiel dat ik gemaakt heb neemt mijn Kemper die sound bijna een op een over. Verder heb ik een profiel gemaakt van de Kemper Ironball, een klein buizentopje. Dat is mijn leadsound geworden. Prachtige sounds zitten er in dat ding.

De effecten gebruik ik ook allemaal in de Kemper: die zijn zó ontzettend goed. Als ik in de studio opneem, neem ik alles superdroog op, zodat de mixer echt alle kanten op kan met de sound. Soms ook DI, zodat het nog kan worden ge-reampt. Maar live pak ik eigenlijk altijd alle effecten uit die Kemper. Het is meteen stereo, dus dat maakt het geluid superbreed. Hij is ook superstil. Als je stompboxjes gaat gebruiken, neemt dat vaak ook weer een hoop ruis en ellende met zich mee.

Ik sta overal wel voor open, want dat brengt je ook weer nieuwe invalshoeken. Het blijft een leerschool tot je dood. Dat geld voor ons allemaal als muzikanten. Met sounds, met spelen, noem maar op. Dat houdt het superinteressant.

Vorig jaar heb ik een heel groot deel van de plaat van Edward Reekers ingespeeld. Dat was bij Joost van den Broek in Sandlane Recording Facilities. Dat ging juist weer heel old school met versterkers, een Bogner. En dat is ook wel weer heel vet. Het heeft allebei wel iets en doet voor mijn idee niet veel voor elkaar onder.”

Mark Bogert's workshop op Amsterdam Guitar Heaven wordt aangeboden door Ibanez die ook op de Gearshow Gitaar & Bas van Amsterdam Guitar Heaven vertegenwoordigd zijn met een stand.

Het volledige programma van Amsterdam Guitar Heaven vind je elders op deze site. 

Amsterdam Guitar Heaven
zaterdag 25 november, 12.00-19.00u
Q-Factory, Atlantisplein 1, Amsterdam 
5 minuten lopen vanaf station Amsterdam Muiderpoort
Eronder parkeren: parkeergarage Oostpoort

TICKETS
Tickets kun je bestellen bij Ticketmaster
Gearshow Gitaar& Bas + Workshopfestival + Slotconcert € 12,50*
Studenten € 7,50
* Ticketprijs is inclusief servicekosten en betalingskosten.

Amsterdam Guitar Heaven is een project van Gitarist, De Bassist, Musicmaker, Guitar Matrix en Gitaarschool Nederland.