FortaRock bewijst zijn waarde
Metal in al zijn schakeringen in de Nijmeegse open lucht
On Stage 08-07-2010 15:16
Vorig jaar was er opeens FortaRock, een metalfestival in het knusse Park Brakkenstein in Nijmegen. Met de tweede editie, op 3 juli 2010, was het ’t enige nog resterende metalfestival in de open lucht in Nederland. Het festivalterrein telde twee podia, één in de open lucht en één in een tent, en veertien optredende acts uit vele subgenres van de metal. Het weer was mooi op een enkele fikse bui in de avond na, het vierduizendkoppige publiek vrolijk en tevreden. Terecht, want er was geen band die teleur stelde, het geluid was overwegend uitstekend en de catering was op en top verzorgd.
Hail Of Bullets en Decapitated besloegen vervolgens de twee uitersten binnen de deathmetal. De eerste band, met oudgediende gitaristen Stephan Gebédi en Paul Baayens en bassist Theo van Eekelen in de gelederen, moet het niet hebben van flitsende wendingen of blastbeats, maar van een oersound, vet en log als een oorlogsmachine. Die kwam zeer overtuigend over, net zoals het Poolse Decapitated een ziedende set van moderne, technisch hoogstaande deathmetal neerzette. Goed om de band met gitarist Waclaw ‘Vogg’ Kieltyka, bassist Filip ‘Heinrich’ Halucha en Oostenrijker Kerim Lechner op de plek van de jammerlijk verongelukte drummer Witold ‘Vitek’ Kieltyka weer op volle kracht te zien gaan.
Deicide zegde af, en had in Watain (uit Zweden) een aardige vervanger, tenminste, als je van black metal en de bijbehorende verkleedpartijen en bloederige taferelen houdt. Muzikaal was Baroness een stuk interessanter. Deze groep uit Georgia in de VS doortrekt sludge met seventies hardrock vol dubbelloops gitaarwerk van John Baizley en Pete Adams, en heeft in drummer Allen Blickle en bassist Summer Welch een ongenaakbare groovemachine. Een heerlijk grensoverschrijdend heavy uurtje.
De Poolse band Behemoth laveert tussen tussen black en death metal en doet dat doorgaans erg goed. Nu waren Nergal en de zijnen wat knorrig door het gejakker van Parijs naar Istanbul naar Nijmegen – in drie dagen. Toch zette de groep een indrukwekkende set neer in de tent, met scherp, strak samenspel en een grootse uitstraling. In het zonnetje bij Ensiferum gingen vervolgens de voetjes van de vloer. Finse folkmetal (Vikingmetal, zo u wilt) van mannen met ontblote bovenlijven en kilts, met de af en toe behoorlijk Keltisch uithalende Petri Lindroos en Markus Toivonen op gitaar; wat wil je nog meer op je vrije zaterdagmiddag?
Tussen de bedrijven door marcheerde Haarmonie-orkest Blaas Of Glory door Park Brakkenstein, bezoekers vermakend met hun hardrock- en metalklassiekers in fanfare- of dixielandjasje. Wat doe je dan? Lekker uit volle borst meezingen met de akoestische Maiden-medley, en vervolgens voor Fear Factory de tent in. Met drummer Gene Hoglan en bassist Byron Stroud heeft de band een menselijke groove aan de machinale ritmes toegevoegd, wat ook gitarist Dino Cazares relaxter doet spelen. Fear Factory swingt anno 2010 de pan uit, als het ware, alleen zijn de mannen te zwaar om echt te kunnen dansen.
Kreator zorgde tijdens de enige echte hoosbui van de dag voor een dampend potje old school thrashmetal. Met zijn krijs en een gitaargeluid als een overstuurde cirkelzaag kreeg frontman Mille Petrozza het publiek goed mee, terwijl de smaakvollere partijen van Sami Yli-Sirniö de arrangementen in balans hielden. Killswitch Engage bouwde het feestje vervolgens uit in de tent, met een onverstoorbaar doordenderende ritmesectie Mike D’Antonio/Justin Foley in de basis en een flink doordraaiende Adam Dutkiewicz, die zelfs zijn eigen bandleden – en die moeten wat gewend zijn – aan het lachen kreeg. Dat gitaristen Dutkiewicz en Joel Stroetzel beiden een Berklee College of Music-achtergrond hebben, uitte zich in het speelgemak en de strakke dubbele partijen die haaks stonden op de idiote podiumpresentatie.
Suicidal Tendencies sloot de rij in de buitenlucht. Met een uiterst funky ritmesectie en gitaartandem Mike Clark/Dean Pleasants, raasde de groep van Mike Muir door een uurtje Suicidalhits heen. Bassist Steve Brunner verblufte het publiek met zijn zessnarige basspel zoals drummer Eric Moore dat deed met zijn fills en stokkengegoochel. Het werd een dolle boel toen tegen het eind allerlei festivalgangers het podium betraden en Dino Cazares de gitaar van Pleasants leende voor een gierende solo. Daar kon Bullet For My Valentine niet overheen, al speelde de band uit Wales een professionele set, die hun ervaring met de grote zalen verraadde.
Tja, het enige wat toen eigenlijk nog ontbrak aan FortaRock… was dag twee.
