Never Say Die!
Death metal van het Noord-Amerikaanse continent
On Stage 29-05-2007 15:26
Een zevental death metalbands van het Noord-Amerikaanse continent sloegen de handen ineen voor een reeks concerten onder de noemer ‘Never Say Die!’. Dit alles onder leiding van de Amerikaanse death metalband Dying Fetus (foto), waarvoor de festivals onderdeel waren van een uitgebreidere Europese tournee naar aanleiding van het nieuwe album ‘War Of Attrition’.
De middag werd geopend door War From A Harlots Mouth, een Amerikaanse death metalband van de nieuwe lichting. De band speelt een zeer technische vorm van death metal, gecombineerd met metalcore en mathcore, een door jazz beïnvloedde vorm van metalcore. Doordat de band al om 2 uur ’s middags het podium op kwam was het nog vrij rustig in de zaal. Toen daarna de deathcore band Through The Eyes Of The Dead het podium betrad, was het al aanmerkelijk drukker.
De jonge band speelde een aardige show, maar voor het meeste publiek was het nog duidelijk te vroeg op de middag om echt los te gaan. De Canadese band Ion Dissonace vervolgde het programma met hun technische en enorm strakke vorm van mathmetal, zoals we dat ook kennen van bands als The Dillinger Escape Plan. Gitaristen Antoine Lussier en Sebastien Chaput zijn perfect op elkaar ingespeeld en de zeer technische, jazzy dubbele gitaarharmonieën klonken dan ook zeer strak. Bassist Xavier St-Laurent stond heftig op het podium heen en weer te springen alsof er 220 volt op hem was aangesloten. Dit zorgde er tijdens het optreden twee keer voor dat de bas van de nek van de bassist viel doordat de draagband los schoot en hij op zijn knieën moest verder spelen.
Het Amerikaanse Dead To Fall speelde daarna een vrij saaie, doorsnee death metal show. Vervolgens speelde de death metal/grindcore band Cattle Decapitation een spectaculaire, maar slordige show. De band creëerde een muur van geweld, vooral door brulboei Travis Ryan en het brute drumwerk van Michael Laughlin.
Het is echter duidelijk dat Cattle Decapication zichzelf niet erg serieus neemt. Een van de betere bands van de avond was Skinless die daarna een uitstekende groovy death metalshow neerzette. De band speelde enthousiast en wist het publiek goed te bespelen. Gitarist Noah Carpenter weet als enige gitarist een behoorlijk zwaar en origineel geluid te produceren.
De ongetwijfelde hoofdband van de dag was de Amerikaanse band Dying Fetus, die een mengvorm van brute death metal en grindcore speelt. De band stond statisch en vol zelfvertrouwen op het podium en speelde een overdonderende setlist. Veel nummers van het nieuwe album ‘War Of Attrition’ als Unadulterated Hatred werden gespeeld, maar ook klassiekers als Grotesque Impalement en Nocturnal Crusifixion passeerden de revue. De band mag dan vrij statisch op het podium staan, maar is zeker niet saai om naar te kijken. Gitaristen John Gallagher en Mike Kimball zijn razendsnel en speelden de ingewikkeldste riffs en solo’s, waar vaak eveneens razendsnel two-handed tapping bij kwam kijken. Dying Fetus is een band die duidelijk erg op elkaar is ingespeeld, ook al is de samenstelling van de band sinds de oprichting in 1991 behoorlijk veranderd.
Het ‘Never Say Die!’ festival, dat overigens een dag eerder Hof Ter Lo in Antwerpen aandeed, kreeg de ondertitel ‘The Beginning’ mee van Avocado Booking, wat de suggestie wekt dat er meer edities gaan volgen. Een initiatief dat gezien het succes van deze editie alleen maar toegejuicht kan worden.
